The feeling that we stand face-to-face with the world, cut off and set apart, has the greatest influence on thought and action. Philosophers, for example, often fail to recognize that their remarks about the universe apply also to themselves and their remarks. If the universe is meaningless, so is the statement that it is so. If this world is a vicious trap, so is its accuser, and the pot is calling the kettle black. In the strictest sense, we cannot actually think about life and reality at all, because this would have to include thinking about thinking, thinking about thinking about thinking, and so ad infinitum. One can only attempt a rational, descriptive philosophy of the universe on the assumption that one is totally separate from it. But if you and your thoughts are part of this universe, you cannot stand outside them to describe them. This is why all philosophical and theological systems must ultimately fall apart. To “know” reality you cannot stand outside it and define it; you must enter into it, be it, and feel it. 

Η αίσθηση ότι στεκόμαστε απέναντι στο κόσμο, αποκομμένοι και ξεχωριστοί, έχει τεράστια επιρροή στη σκέψη και δράση.
Οι φιλόσοφοι, για παράδειγμα, συχνά αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν ότι οι παρατηρήσεις τους σχετικά με το σύμπαν ισχύουν και για τον εαυτό τους και τις παρατηρήσεις τους.
Αν το σύμπαν δεν έχει νόημα, το ίδιο έχει και η δήλωση ότι είναι έτσι. Αν αυτός ο κόσμος είναι ένας φαύλος κύκλος, το ίδιο είναι και ο κατήγορός του, λέει δηλαδή ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα.
Με τη στενή έννοια, δεν μπορούμε πραγματικά να σκεφτούμε τη ζωή και την πραγματικότητα ολοκληρωτικά, γιατί αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει και τη σκέψη της σκέψης, και τη σκέψη της σκέψης της σκέψης, και έτσι επ' άπειρον.
Κάποιος μπορεί να προσπαθήσει μόνο μια ρασιοναλιστική, περιγραφική φιλοσοφία του σύμπαντος με την παραδοχή ότι το ένα είναι εντελώς ξεχωριστό από το άλλο. Αλλά αν εσείς και οι σκέψεις σας είστε μέρος αυτού του σύμπαντος, δεν μπορείτε να σταθείτε απ' έξω τους για να τα περιγράψετε.
Αυτός είναι ο λόγος που όλα τα φιλοσοφικά και θεολογικά συστήματα θα πρέπει τελικά να καταρρεύσουν.
Για να "γνωρίσεις" τη πραγματικότητα δεν μπορείς να σταθείς έξω της και να την ορίσεις, θα πρέπει να μπεις μέσα της, να γίνεις πραγματικότητα, να αισθανθείς πραγματικότητα.