We are seeing, then, that our experience is altogether momentary. From one point of view, each moment is so elusive and so brief that we cannot even think about it before it has gone. From another point of view, this moment is always here, since we know no other moment than the present moment. It is always dying, always becoming past more rapidly than imagination can conceive. Yet at the same time it is always being born, always new, emerging just as rapidly from that complete unknown we call the future. Thinking about it almost makes you breathless.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η εμπειρία μας είναι εντελώς στιγμιαία. Από τη μια πλευρά, κάθε στιγμή είναι τόσο άπιαστη και τόσο σύντομη που δεν προλαβαίνουμε ούτε καν να τη σκεφτούμε πριν φύγει. Από την άλλη, αυτή η στιγμή είναι πάντα εδώ, αφού δεν γνωρίζουμε άλλη στιγμή από την παρούσα. Συνέχεια πεθαίνει, συνέχεια γίνεται παρελθόν πιο γρήγορα από ό, τι η φαντασία μπορεί να συλλάβει. Ωστόσο, ταυτόχρονα γεννιέται πάντα, πάντα νέα, αναδύεται εξίσου γρήγορα από αυτό το άγνωστο που ονομάζουμε μέλλον. Αν το σκεφτείς αυτό μένεις σχεδόν άφωνος.