...You see, there's an old feeling, that the shape of the universe is the shape of man. I don't know if you've ever heard that said. That man is the microcosm and that the universe as a whole is the macrocosm. Now, as you plumb out into the universe and explore it astronomically, it gets very strange. You begin to see things in the depths, that at first sight, seem utterly remote. How could they have anything to do with us? They are so far off, and so unlikely. 

And in the same way, when you start probing into the inner workings of the human body, you come across all kinds of funny little monsters and wiggly things, that bear no resemblance to what we recognize as the human image. Look at a spermatozoon under a microscope, that little tadpole! And how can that have any connection with a grown human being? It's so unlike, you see? It's foreign feeling...

But, what we will always find out in the end, you see, when we meet the very strange thing, and we look into the distant reaches of space, there will one day be the dawning recognition: 'That's me! Why, that's me!'

...Υπάρχει από παλιά μια αίσθηση ότι η διάπλαση του σύμπαντος είναι η διάπλαση του ανθρώπου. Δε ξέρω αν έχετε ακούσει ποτέ αυτό που έχει ειπωθεί: ο άνθρωπος είναι ο μικρόκοσμος και το σύμπαν ο μακρόκοσμος. 

Τώρα, καθώς καταβυθίζεστε στο σύμπαν και το εξερευνάτε αστρονομικά, γίνεται κάτι πολύ παράξενο. Αρχίζετε να βλέπετε πράγματα στα βάθη τους που με τη πρώτη ματιά φαίνονται εντελώς απομακρυσμένα. Πώς θα μπορούσαν να έχουν να κάνουν με μας; Είναι τόσο μακριά και τόσο ανόμοια. 

Με τον ίδιο τρόπο, όταν αρχίσετε να διερευνάτε τις εσωτερικές λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος, συναντάτε όλα τα είδη αστείων μικρών τεράτων που δεν έχουν καμία ομοιότητα με αυτό που αναγνωρίζουμε ως ανθρώπινη εικόνα. Κοιτάξτε ένα σπερματοζωάριο κάτω από ένα μικροσκόπιο, αυτόν τον μικρό γυρίνο! Πώς μπορεί αυτό να έχει κάποια σχέση με έναν αναπτυγμένο άνθρωπο;

Είναι τόσο διαφορετικό, βλέπετε. Κάτι ξένο...

Αλλά αυτό που θα βρούμε πάντα στο τέλος ενώ συναντάμε αυτά τα πολύ περίεργα πράγματα και κοιτάζουμε τα απομακρυσμένα σημεία του διαστήματος θα είναι μια μέρα η αυγινή αναγνώριση: "Εγώ είμαι! Γιατί αυτό είμαι εγώ!"