Is it possible that myself, my existence, so contains being and nothing that death is merely the ‘off’ interval in an on/off pulsation which must be eternal—because every alternative to this pulsation (e.g., its absence) would in due course imply its presence?

Είναι δυνατόν ο εαυτός μου, η ύπαρξή μου, να περιέχει κατά τέτοιο τρόπο είναι και μη είναι, ώστε ο θάνατος να είναι απλά το "off" διάλειμμα σε έναν on/off παλμό, που πρέπει να είναι αιώνιος -επειδή κάθε εναλλακτικό σε αυτόν τον παλμό (π.χ. η απουσία του) θα υποδήλωνε με τη σειρά του τη παρουσία του;