The ego is a kind of flip, a knowing of knowing, a fearing of fearing. It’s a curlicue, an extra jazz to experience, a sort of double-take or reverberation, a dithering of consciousness which is the same as anxiety.

Το εγώ είναι ένα φλιπάρισμα, μια γνώση της γνώσης, ένας φόβος του φόβου. Είναι μια ουρά που περισσεύει, ένα επιπλέον τζάζεμα της εμπειρίας, ένα είδος διπλασιασμού ή αντήχησης, μια ταραχή της συνείδησης ​​που είναι το ίδιο το άγχος.