We are living in a culture entirely hypnotized by the illusion of time, in which the so-called present moment is felt as nothing but an infintesimal hairline between an all-powerfully causative past and an absorbingly important future. We have no present. Our consciousness is almost completely preoccupied with memory and expectation. We do not realize that there never was, is, nor will be any other experience than present experience. We are therefore out of touch with reality. We confuse the world as talked about, described, and measured with the world which actually is. We are sick with a fascination for the useful tools of names and numbers, of symbols, signs, conceptions and ideas.

Ζούμε σε μια κουλτούρα που είναι εντελώς υπνωτισμένη από την ψευδαίσθηση του χρόνου, στην οποία η αποκαλούμενη παρούσα στιγμή δεν γίνεται αισθητή παρά σαν μια απειροστή λεπτή γραμμή ανάμεσα σε ένα παρελθόν παντοδύναμα αίτιο και ένα μέλλον απόλυτα σημαντικό. Δεν έχουμε κανένα παρόν. Η συνείδησή μας είναι σχεδόν εντελώς προσηλωμένη στη μνήμη και τη προσδοκία. Δεν συνειδητοποιούμε ότι ποτέ δεν υπήρξε, υπάρχει, ούτε θα υπάρξει άλλη εμπειρία παρά η παρούσα εμπειρία. Επομένως, είμαστε εκτός επαφής με την πραγματικότητα. Μπερδεύουμε τον κόσμο όπως συζητήθηκε, περιγράφηκε και μετρήθηκε με τον κόσμο που πραγματικά είναι. Είμαστε άρρωστα γοητευμένοι με τα χρήσιμα εργαλεία των ονομάτων, των αριθμών, των συμβόλων, των σημείων, των αντιλήψεων και ιδεών.