For when no knowledge is held to be respectable which is not objective knowledge, what we know will always seem to be not ourselves, not the subject. Thus we have the feeling of knowing things only from the outside, never from within, of being confronted eternally with a world of impenetrable surfaces within surfaces within surfaces.

Όταν δεν σεβόμαστε καμία γνώση αν δεν είναι αντικειμενική, αυτό που θα γνωρίζουμε πάντα φαίνεται να μην είναι ο εαυτός μας, να μην είναι το υποκείμενο. Έτσι έχουμε την αίσθηση ότι γνωρίζουμε τα πράγματα μόνο από έξω, ποτέ από μέσα, να αντιμετωπίζουμε αιώνια έναν κόσμο αδιαπέραστων επιφανειών που είναι μέσα σε άλλες επιφάνειες, μέσα σε άλλες επιφάνειες...