I can only think seriously of trying to live up to an ideal, to improve myself, if I am split in two pieces. There must be a good “I” who is going to improve the bad “me.” “I,” who has the best intentions, will go to work on wayward “me,” and the tussle between the two will very much stress the difference between them. Consequently “I” will feel more separate than ever, and so merely increase the lonely and cut-off feelings which make “me” behave so badly.

Μπορώ να σκεφτώ σοβαρά ότι προσπαθώ να ανταποκριθώ σε ένα ιδανικό για να βελτιωθώ εάν είμαι χωρισμένος σε δύο κομμάτια. Πρέπει να υπάρχει ένα καλό «εγώ» που θα βελτιώσει τον κακό «εαυτό». «Εγώ», που έχω τις καλύτερες προθέσεις θα πάω να δουλέψω με τον δύστροπο «εαυτό» και η διαμάχη μεταξύ των δύο θα τονίσει υπερβολικά τη διαφορά μεταξύ τους. Κατά συνέπεια, το «εγώ» θα νιώσει πιο ξεχωριστό από ποτέ και έτσι απλώς θα αυξήσει τα μοναχικά και αποκομμένα συναισθήματα που κάνουν τον «εαυτό» να συμπεριφέρεται τόσο άσχημα.