It's like you took a bottle of ink and you threw it at a wall. Smash! And all that ink spread. And in the middle, it's dense, isn't it? And as it gets out on the edge, the little droplets get finer and finer and make more complicated patterns, see? So in the same way, there was a big bang at the beginning of things and it spread. And you and I, sitting here in this room, as complicated human beings, are way, way out on the fringe of that bang. We are the complicated little patterns on the end of it. Very interesting. But so we define ourselves as being only that. If you think that you are only inside your skin, you define yourself as one very complicated little curlique, way out on the edge of that explosion. Way out in space, and way out in time. Billions of years ago, you were a big bang, but now you're a complicated human being. And then we cut ourselves off, and don't feel that we're still the big bang. But you are. Depends how you define yourself. You are actually--if this is the way things started, if there was a big bang in the beginning-- you're not something that's a result of the big bang. You're not something that is a sort of puppet on the end of the process. You are still the process. You are the big bang, the original force of the universe, coming on as whoever you are. When I meet you, I see not just what you define yourself as--Mr so-and- so, Ms so-and-so, Mrs so-and-so--I see every one of you as the primordial energy of the universe coming on at me in this particular way. I know I'm that, too. But we've learned to define ourselves as separate from it

Είναι σαν να πήρε κάποιος ένα μπουκάλι μελάνι και να το πέταξε σε έναν τοίχο.
Έκ-ρηξη! Και όλο το μελάνι εξαπλώθηκε. Και στη μέση είναι πυκνό, έτσι δεν είναι; Και όπως φτάνει στην άκρη, τα μικρά σταγονίδια γίνονται λεπτότερα και λεπτότερα και κάνουν πιο περίπλοκα σχέδια, μπορείτε να το δείτε;  Έτσι, με τον ίδιο τρόπο, υπήρξε μια μεγάλη έκρηξη στην αρχή των πραγμάτων και εξαπλώθηκε.
Και εσείς και εγώ, σε αυτό εδώ το δωμάτιο, τόσο περίπλοκα ανθρώπινα όντα, είμαστε πολύ μακριά, στο περιθώριο αυτής της έκρηξης. Είμαστε τα μικρά περίπλοκα μοτίβα στο τέλος της. Πολύ ενδιαφέρον.
Αλλά έτσι ορίζουμε τους εαυτούς μας σαν να είμαστε μόνο αυτό. Αν νομίζετε ότι είστε μόνο σάρκα, τότε ορίζετε τον εαυτό σας σαν ένα περίπλοκο μικρό μοτίβο στην άκρη αυτής της έκρηξης. Στην άκρη του διαστήματος, στην άκρη του χρόνου. Δισεκατομμύρια χρόνια πριν ήταν μια μεγάλη έκρηξη, αλλά τώρα είστε ένα πολύπλοκο ανθρώπινο ον. Και τότε εμείς οι ίδιοι αποκοβόμαστε, και δεν αισθανόμαστε ότι είμαστε ακόμα το big bang. Αλλά είμαστε!
Εξαρτάται από το πώς θα ορίσουμε τον εαυτό μας. Είμαστε η δράση - αν αυτός είναι ο τρόπος που τα πράγματα άρχισαν, αν υπήρξε ένα big bang στην αρχή - δεν είμαστε το αποτέλεσμα της Μεγάλης Έκρηξης. Δεν είμαστε ένα είδος μαριονέτας στο τέλος της διαδικασίας. Είμαστε ακόμα η διαδικασία.
Είσαι το Big Bang, η αρχική δύναμη του σύμπαντος, που έρχεται, όποιος κι αν είσαι. Όταν σε συναντώ, δε βλέπω μόνο πως ορίζεις τον εαυτό σου, ως ο κ. τάδε, η κ. τάδε, η δ. δείνα, βλέπω κάθε έναν σαν την αρχέγονη ενέργεια του σύμπαντος που έρχεται σε μένα με αυτό το συγκεκριμένο τρόπο. Ξέρω ότι επίσης είμαι το ίδιο.
Αλλά έχουμε μάθει να ορίζουμε τους εαυτούς μας σαν κάτι χωριστό απ' αυτό.