We could say that meditation doesn't have a reason or doesn't have a purpose. In this respect it's unlike almost all other things we do except perhaps making music and dancing. When we make music we don't do it in order to reach a certain point, such as the end of the composition. If that were the purpose of music then obviously the fastest players would be the best. Also, when we are dancing we are not aiming to arrive at a particular place on the floor as in a journey. When we dance, the journey itself is the point, as when we play music the playing itself is the point. And exactly the same thing is true in meditation. Meditation is the discovery that the point of life is always arrived at in the immediate moment

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο διαλογισμός δεν έχει λόγο ή σκοπό. Στο πλαίσιο αυτό, είναι σε αντίθεση με σχεδόν όλα τα άλλα πράγματα που κάνουμε, εκτός ίσως από τη μουσική και το χορό. Όταν κάνουμε μουσική δεν το κάνουμε, προκειμένου να φτάσουμε σε ένα συγκεκριμένο σημείο, όπως στο τέλος της σύνθεσης. Αν ο σκοπός της μουσικής ήταν αυτός τότε προφανώς οι ταχύτεροι παίκτες θα ήταν οι καλύτεροι. Επίσης, όταν χορεύουμε δεν έχουμε στόχο να φτάσουμε σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο πάτωμα όπως σε ένα ταξίδι. Όταν χορεύουμε, το ίδιο το ταξίδι είναι το σημείο, όπως όταν παίζουμε μουσική το ίδιο το παίξιμο είναι το σημείο. Και ακριβώς το ίδιο πράγμα ισχύει και στο διαλογισμό. Ο διαλογισμός είναι η ανακάλυψη ότι το νόημα της ζωής φτάνει πάντα ακριβώς αυτή τη στιγμή.