For man seems to be unable to live without myth, without the belief that the routine and drudgery, the pain and fear of this life have some meaning and goal in the future. At once new myths come into being – political and economic myths with extravagant promises of the best of futures in the present world. These myths give the individual a certain sense of meaning by making him part of a vast social effort, in which he loses something of his own emptiness and loneliness. Yet the very violence of these political religions betrays the anxiety beneath them – for they are but men huddling together and shouting to give themselves courage in the dark.

Ο άνθρωπος φαίνεται να αδυνατεί να ζήσει χωρίς μύθο, χωρίς τη πεποίθηση ότι η ρουτίνα και η αγγαρεία, ο πόνος και ο φόβος αυτής της ζωής έχουν κάποιο νόημα και στόχο για το μέλλον.
Αμέσως νέοι μύθοι τίθενται σε λειτουργία - πολιτικοί και οικονομικοί - με εξωφρενικές υποσχέσεις για μελλοντικούς παράδεισους.
Αυτοί οι μύθοι δίνουν στο άτομο μια ορισμένη αίσθηση νοήματος, κάνοντάς το μέρος μιας τεράστιας κοινωνικής προσπάθειας, στην οποία χάνει κάτι από τη δική του κενότητα και μοναξιά. Ωστόσο, η ίδια η βία αυτών των πολιτικών θρησκειών προδίδει το άγχος από κάτω τους - γιατί δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι άνθρωποι που σφιχταγκαλιάζουν ο ένας τον άλλον φωνάζοντας για να δώσουν στον εαυτό τους θάρρος στο σκοτάδι.