As you make more and more powerful microscopic instruments, the universe has to get smaller and smaller in order to escape the investigation. Just as when the telescopes become more and more powerful, the galaxies have to recede in order to get away from the telescopes. Because what is happening in all these investigations is this: Through us and through our eyes and senses, the universe is looking at itself. And when you try to turn around to see your own head, what happens? It runs away. You can't get at it. This is the principle. Shankara explains it beautifully in his commentary on the Kenopanishad where he says 'That which is the Knower, the ground of all knowledge, is never itself an object of knowledge".

Καθώς κατασκευάζονται όλο και πιο ισχυρά μικροσκόπια το σύμπαν γίνεται όλο και μικρότερο προκειμένου να ξεφύγει την έρευνα. Ακριβώς όπως, καθώς τα τηλεσκόπια γίνονται όλο και πιο ισχυρά, οι γαλαξίες απομακρύνονται προκειμένου να ξεφύγουν από τα τηλεσκόπια.
Γιατί αυτό που συμβαίνει σε όλες αυτές τις έρευνες είναι το εξής: Μέσα από μας και μέσα από τα μάτια και τις αισθήσεις μας το σύμπαν ψάχνει τον εαυτό του. Όταν προσπαθείτε να γυρίσετε να δείτε το κεφάλι σας, τι θα συμβεί; Θα τρέξει μακριά. Δεν μπορείτε να το πιάσετε.
Αυτή είναι η αρχή. Ο Shankara την εξηγεί όμορφα στα σχόλιά του στην Kenopanishad, όπου λέει: "Ο Γνώστης, η αρχή όλης της γνώσης, δεν μπορεί να γίνει ποτέ αντικείμενο γνώσης".