While eyes and ears actually register and respond to both the up-beat and the down-beat of these vibrations, the mind, that is to say our conscious attention, notices only the up-beat. The dark, silent, or 'off' interval is ignored. It is almost a general principle that consciousness ignores intervals, and yet cannot notice any pulse of energy without them. If you put your hand on an attractive girl's knee and just leave it there, she may cease to notice it. But if you keep patting her knee, she will know you are very much there and interested. But she notices and, you hope, values the on more than the off. Nevertheless, the very things that we believe to exist are always on/offs. Ons alone and offs alone do not exist.

Ενώ τα μάτια και τα αυτιά πράγματι καταγράφουν και ανταποκρίνονται τόσο στην επιτάχυνση όσο και στην επιβράδυνση των δονήσεων, το μυαλό, δηλαδή η συνειδητή μας προσοχή, παρατηρεί μόνο την επιτάχυνση. Το σκοτεινό, αθόρυβο ή "εκτός" διάστημα αγνοείται. Είναι σχεδόν μια γενική αρχή ότι η συνείδηση ​​αγνοεί τα διαστήματα ακόμα κι αν δε μπορεί να δεί κανένα παλμό ενέργειας χωρίς αυτά. Εάν βάλεις το χέρι σου στο γόνατο ενός ελκυστικού κοριτσιού και απλά το αφήσεις εκεί μπορεί να σταματήσει να το παρατηρεί. Αλλά εάν συνεχίζεις να χαϊδεύεις το γόνατό της θα ξέρει ότι είσαι εκεί και ενδιαφέρεσαι. Και το παρατηρεί και, ελπίζεις, εκτιμά περισσότερο το εν από το μηδ'εν.
Κι όμως, όλα όσα υπάρχουν είναι πάντα εν / μηδ'εν.
Δεν υφίσταται μόνο το εν ή μόνο το μηδ'εν.