Ο Π., βλέποντας με πληρότητα διαμέσου της δικής του πρόσκαιρης κενότητας, γνωρίζει μιαν απελπισία που υπερβαίνει την αυτοκτονία, κι αυτή είναι η απόλυτη απελπισία που συνδέεται με την έννοια της νιρβάνα. Πρόκειται για την πλήρη απαλλαγή από κάθε ελπίδα ασφάλειας, ανάπαυσης ή κέρδους, όπου ακόμα και η αυτοκτονία δεν είναι διαφυγή, εφόσον το «Εγώ» ξαναξυπνά σε κάθε πλάσμα που γεννιέται. Πρόκειται δηλαδή για την παραδοχή της τελεσίδικης ήττας κάθε τεχνάσματος του εγώ, κάθε ψευδαίσθησης...

Από το ”Η φύση, ο άνδρας και η γυναίκα", Εκδόσεις Βερέττα.