Paradoxical as it may seem, the purposeful life has no content, no point. It hurries on and on, and misses everything. Not hurrying, the purposeless life misses nothing, for it is only when there is no goal and no rush that the human senses are fully open to receive the world.

Όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, η γεμάτη στόχους ζωή είναι χωρίς περιεχόμενο. Συνέχεια βιάζεται και τελικά χάνει τα πάντα.
Η μη βιαζόμενη άσκοπη ζωή δεν χάνει τίποτα, γιατί μόνο όταν δεν υπάρχει στόχος και καμία βιασύνη οι ανθρώπινες αισθήσεις είναι πλήρως ανοικτές να δεχτούν τον κόσμο.