But nirvana is a radical transformation of how it feels to be alive: it feels as if everything were myself, or as if everything---including "my" thoughts and actions---were happening of itself. There are still efforts, choices, and decisions, but not the sense that "I make them"; they arise of themselves in relation to circumstances. This is therefore to feel life, not as an encounter between subject and object, but as a polarized field where the contest of opposites has become the play of opposites.

Η νιρβάνα είναι ένας ριζοσπαστικός μετασχηματισμός του τρόπου που αισθάνομαι ότι είμαι ζωντανός: αισθάνομαι σαν όλα να είμαι εγώ, ή ότι όλα - συμπεριλαμβανομένων των σκέψεων και των ενεργειών "μου" - συμβαίνουν από μόνα τους.  Υπάρχουν ακόμα προσπάθειες, επιλογές και αποφάσεις, αλλά όχι η αίσθηση ότι "τις κάνω".  προκύπτουν από τον εαυτό τους σε σχέση με τις περιστάσεις.  Αυτό σημαίνει ότι αισθάνομαι τη ζωή, όχι ως μια αντιμετώπιση υποκειμένου και αντικειμένου, αλλά ως ένα πολωμένο πεδίο όπου η πάλη των αντιθέτων γίνεται παιχνίδι αντιθέτων.